Η φιλοσοφία του Αριστοτέλη
Απ’ όσα υπάρχουν, άλλα λέγονται κατά ενός υποκειμένου (καθ’ υποκειμένου) και δεν είναι σε ένα υποκείμενο (εν υποκειμένω), π.χ. ο άνθρωπος καθ’ υποκειμένου λέγεται του τάδε ορισμένου ανθρώπου, αλλά δεν είναι σε ένα υποκείμενο· άλλα, ενώ είναι σε ένα υποκείμενο, δεν λέγονται κατά ενός υποκειμένου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Ποια η διαφορά μεταξύ καθ’ υποκειμένου και εν υποκειμένω»
Ότι η ηθική αρετή, λοιπόν, αφορά τα ευχάριστα και τα λυπηρά, είναι εμφανές. Κι επειδή το ήθος, όπως και το όνομα φανερώνει, από το έθος έχει την ανάπτυξη, και καθώς εθίζεται αυτό που άγεται από αγωγή μη έμφυτη με το να κινείται πολλές φορές κατά έναν τρόπο — έτσι έχει λοιπόν αυτό που δύναται να ενεργεί, αυτό που δεν βλέπουμε στα άψυχα (αφού ακόμη κι αν ρίξεις χιλιάδες φορές μια πέτρα πάνω, ουδέποτε αυτή θα ανέλθει χωρίς βία) — γι’ αυτό έστω το ήθος ποιότητα ψυχής κατά λόγο επιτακτικό, του άλογου μεν μέρους της ψυχής, που δύναται όμως να ακολουθεί το λογικό. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τι το ήθος»
Όσον αφορά την ανασκευή μιας κατηγορίας, ένας τρόπος είναι να επιχειρείς απ’ όπου θα μπορούσες να διαλύσεις την κακή ιδέα που έχει σχηματιστεί για το άτομό σου· διότι δεν διαφέρει καθόλου αν αυτή η ιδέα έχει εκφραστεί ανοιχτά ή όχι, ώστε τούτο αποτελεί έναν γενικό κανόνα. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Πώς αντιμετωπίζεις μια κατηγορία»
Τέλειο λέγεται κατά έναν τρόπο αυτό στο οποίο δεν υπάρχει κάτι που να μπορείς να βρεις εκτός του μήτε ένα μέρος, π.χ. τέλειος χρόνος ενός πράγματος είναι αυτός στον οποίο δεν είναι δυνατόν να λάβει κανείς εκτός κάποιον χρόνο που να είναι μέρος τούτου του χρόνου. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τι λέγεται τέλειο»
Κατά έναν λοιπόν τρόπο λέμε πως ένα πράγμα στερείται κάτι, όταν δεν διαθέτει ένα από εκείνα τα πράγματα που δίνονται από τη φύση, ακόμη κι αν αυτό το ίδιο δεν το διαθέτει εκ φύσεως, όπως, για παράδειγμα, λέμε πως τα φυτά στερούνται οφθαλμών. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Με πόσους τρόπους λέγεται η στέρηση»
Για να γίνει λοιπόν κανείς αξιόπιστος, τρία πράγματα χρειάζεται· διότι τόσα είναι και αυτά με τα οποία πιστεύουμε, αν εξαιρέσουμε τις αποδείξεις. Είναι δε τούτα η φρόνηση, η αρετή και η εύνοια. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τι χρειάζεται για να γίνει κανείς αξιόπιστος»
Τα πειστικά μέσα ενός ρητορικού λόγου είναι τριών ειδών. Ένα μέρος βρίσκεται στο ήθος του ομιλητή, ένα άλλο στο να διαθέτει τον ακροατή αναλόγως, και ένα τρίτο στον ίδιο τον λόγο, με το να αποδεικνύει ή να φαίνεται πως αποδεικνύει κάτι. Συνεχίστε την ανάγνωση του «Τα πειστικά μέσα ενός ρητορικού λόγου»
